Η  διαδραστικη παρουσίαση έχει σαν στόχο να δώσει στους μαθητές όλες τις απαραίτητες γνώσεις για τα μέρη της Τριήρους των Αρχαίων Ελλήνων και τη χρήση της ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των περσικών πολέμων.

Η τριήρης ήταν αρχαίο κωπήλατο πολεμικό πλοίο με τρεις (3) σειρές κωπηλατών, το οποίο, πλήρως επανδρωμένο, μπορούσε να πλεύσει με μεγάλη για τα δεδομένα της εποχής ταχύτητα.
Η τριήρης ήταν πλοίο μακρόστενο, ταχύ, χαμηλό, με ρηχή καρίνα και, γενικώς, σχετικά ελαφριά συνολική κατασκευή.
Το μήκος του κυμαινόταν από 33 έως 43 μέτρα, το πλάτος του 3,5-4,4 μέτρα, το ύψος του 2,1-2,5 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και το βύθισμά του (κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας) 0,9-1 μέτρα.
Μπορούσε να καλύψει απόσταση 100 χιλιόμετρων, ημερησίως.

Στην πλώρη υπήρχε τοποθετημένο έμβολο επενδεδυμένο με ορείχαλκο, το οποίο χρησίμευε σε εμβολισμό εναντίον εχθρικών πλοίων σε ναυμαχίες.
Η τριήρης μπορούσε να κινηθεί με τα πανιά της,τα κουπιά ή και με συνδυασμό των παραπάνω, όταν χρειαζόταν.
Είχε 170 κουπιά.
Συγκεκριμένα:
Η πιο κάτω σειρά, είχε 54 κουπιά (27 από την μια μεριά και 27 από την άλλη). Κάθε ένας κωπηλάτης κρατούσε ένα κουπί και καθόταν σε ένα επίπεδο λίγο πάνω από την ίσαλο γραμμή.Η ίσαλος γραμμή χωρίζει στα καράβια το μέρος που είναι βυθισμένο στο νερό από το μέρος του καραβιού που βρίσκεται πάνω από το νερό και είναι ορατό.
Η δεύτερη σειρά, είχε 54 κουπιά (27 από την μια μεριά και 27 από την άλλη) και οι κωπηλάτες κάθονταν σε ένα επίπεδο που βρίσκονταν πάνω από το προηγούμενο, λίγο πιο πάνω από τους ώμους της κάτω σειράς.
Η τελευταία σειρά είχε 62 κουπιά (32 από την μια μεριά και 32 από την άλλη) και βρίσκονταν ένα επίπεδο πάνω και έξω από το προηγούμενο και, πάλι, στο μέσο ύψος των ώμων της προηγούμενης σειράς.

Τα κουπιά διέφεραν από κατηγορία σε κατηγορία, αλλά είχαν το ίδιο μήκος: 4,2 - 4,4 μέτρα. Η διαφορά ήταν στη γωνία που σχημάτιζαν με το επίπεδο της θάλασσας. Τα κουπιά της κάτω σειράς έπεφταν, σχεδόν, οριζόντια, αφού ήταν πολύ κοντά στο νερό, ενώ εκείνατης τελευταίας σειράς τοποθετούνταν, σχεδόν, κάθετα.

Η άγκυρα
Εικάζεται, πάντως, πως και το πλοίο, καθεαυτό, είχε δική του άγκυρα, μάλλον, μεταλλική από σίδηρο.

Οπλισμός - Έμβολο

Το έμβολο ήταν ξύλινη, ή μεταλλική προεξοχή μήκους ως 2 μέτρων.Το βάρος του εκτιμάται ότι έφτανε περίπου τα 200 κιλά. Μερικές φορές, προσέθεταν ένα δεύτερο, μικρότερο έμβολο πάνω από το κύριο. Ο εμβολισμός απαιτούσε μεγάλη εμπειρία και ικανότητα ελιγμών, ώστε να βρεθεί το κατάλληλο αδύνατο σημείο του εχθρικού καραβιού. Το ελληνικό καράβι εμβόλιζε το εχθρικό πλάγια και ποτέ κάθετα γιατί τότε υπήρχε ο κίνδυνος να βυθιστούν και τα δύο πλοία.
Πηδάλιο

Ως πηδάλιο χρησιμοποιούνταν 2 μεγάλα κουπιά που με κατάλληλους χειρισμούς έστριβαν το καράβι δεξιά ή αριστερά.

Οι ναύτες στις ελληνικές τριήρεις ήταν πολίτες και όχι δούλοι ή κατάδικοι. Αν χρειάζονταν η απασχόληση δούλων, τότε αυτοί απελευθερώνονταν πρώτα. Επίσης, δεν ήταν δεμένοι στις θέσεις τους και, αντιθέτως, συνηθιζόταν να είναι οπλισμένοι ειδικά αυτοί που κωπηλατούσαν στην επάνω σειρά.Έπαιρναν μέρος στη μάχη του καταστρώματος σε περίπτωση που οι ναύτες του ελληνικού πλοίου μετά τον εμβολισμό ή αφού πλαγιοκοπούσαν το καράβι τους δίπλα στο εχθρικό, αποβιβάζονταν σ' αυτό για να εξοντώσουν τους ναύτες και τους πολεμιστές του αντίπαλου καραβιού.

Παρακάτω μπορείτε να  δείτε τη διαδραστική παρουσίαση για την τριήρη, τα μέρη της και την χρήση της κατά τη διάρκεια των περσικών ιδιαίτερα πολέμων: